Rozdział 4

Elena była umówiona na spotkanie z Dinem. Niestety  zaspała i była już spóźniona. Szybko  wstała, wzięła prysznic. Nie zjadła śniadania, gdyż razem mieli zjeść śniadanie. Wybiegła z domu i szybko wsiadła do samochodu, gdzie zorientowała się że zapomniała kluczy. Pobiegła po nie i odjechała. Jechała 90 na godzinę i nagle złapała gumę.

-Cholera – powiedziała Elena.

Chciała zadzwonić po pomoc drogową. Wyciąga telefon z torebki, aby zadzwonić,  ale padła jej bateria.

- Czemu wszystko sprzeciwia się przeciwko mnie?- zapytała samą siebie.

Elena postanowiła zatrzymać jakiś samochód i może ktoś pozwoliłby jej zadzwonić do Dina.Po 15 minutach czekania obok Eleny zatrzymał się czarny samochód. Wyszedł z niego nieziemsko przystojny mężczyzna o niesamowitym uśmiechu i błękitnych  oczach. Był ubrany cały na czarno. Niektórzy wyglądaliby bardzo dziwnie ale nie on. Czarny dodawał mu uroku.

- Pomóc ci?- nieznajomy zapytał z boskim akcentem .

-Jak byś mógł. Jestem  umówiona, złapałam gumę i zaspałam prze co jestem strasznie spóźniona a na domiar złego  padła mi bateria w  telefonie.

Nieznajomy spoglądając co się stało z samochodem powiedział:

- Zaraz coś na to poradzimy.

Po czym wyciągnął koło zapasowe z swojego porsche i zabrał się do pracy.

- Gotowe- powiedział  nieznajomy.

- Nie wiem jak mam ci dziękować. Zostajesz w mieście na trochę czy tylko przejazdem jesteś, bo chciałam z ci zapłacić .

- Wiesz co chyba zostanę. Może dasz mi swój numer i ja do ciebię zadzwonię. Jakoś się zrewanżujesz np. pójdziesz ze mną na kawę. Co ty na to?

Elena podała mu swój numer telefonu po czym powiedziała bardziej do siebie niż do niego:

- Din pewnie się niecierpliwi.

- Din Salvatore?- zapytał z taką radością, jakby odkrył jakiś skarb.

- Tak. Znasz go?

- Och wybacz nie przedstawiłem się. Jestem Chuck. Chuck Salvatore….

- Brat Dina- Elena dokończyła.

- Jeśli chcesz możesz ze mną pojechać do niego?

- Dzięki, chętnie pojadę. Stęskniłem się za swoim braciszkiem.

Din zauważył podjeżdżający samochód Eleny. Elana szybko opowiedziała co się stało mówiąc, że ma dla niego niespodziankę po czym z czarnego porsche wyłonił się Chuck.  :

- Witaj braciszku

- Chuck – wyszeptał Din, jakby nie był zadowolony, że widzi własnego brata. W tej samej chwili Elena przypomniała sobie, że Din ma negatywne odczucia do brata, i że nadal nie wiem dlaczego.

Din odprowadził Elenę do domu. Po drodze nie odezwał się wcale. Elena choć była ciekawa o co chodzi z jego bratem nie pytała. Odprowadził ją pod same drzwi po czym po raz pierwszy się odezwał:

- Przepraszam – powiedział to takim tonem jakby był  myszą skulona pod miotłą.

- Za co?- zapytała zaskoczona

- Za ten incydent z moim bratem, pewnie było ci nie zręcznie a jeszcze nie odezwałem się ani słowem prze drogę. Chcę ci to jakoś wynagrodzić. Proszę to dla ciebię.

Din wyjął naszyjnik, po czym spojrzał jej prosto w oczy:

- Będziesz zawsze go nosić!

Przez kilka sekund dziewczyna nie wiedziała co się dzieje. Na swojej szyj zobaczyła piękny naszyjnik, który Din właśnie zapinał.

- Nie mogę tego przyjąć Din-powiedziała dziewczyna

- Możesz

Din zbliżył się o krok do Eleny . Po czym przybliżył swoje usta do jej. Ich wargi musnęły. Całował ją tak spokojnie, delikatnie.Po czym odsunąwszy swoje wargi od jej powiedział:

- Do zobaczenia

Mam nadzieję, że kolejny rozdział spodobał się wam. Piszcie co wam się podoba a co nie w moim pisaniu.