Rozdział 24

Następnego dnia wieczorem znaleźli się w Kanadzie. Pojechali do motelu, w którym wcześniej zarezerwowali 3 pokoje. Jeden dla Blair i Tylera, drugi dla Bree a trzeci miał być dla Alison i Chucka, ale zamiast niego pokój przejął Din. Wszyscy byli już w swoich pokojach. Tyler i Blair cieszyli się wolnym czasem spędzanym ze sobą. Bree analizowała mapę  i zaznaczała trasę jutrzejszej podróży. Alison i Din siedzieli w pokoju. Wampirzyca stała obok okna, wpatrując się w padający deszcz. Krople deszczu uderzające o szybę uspokajały ją. Dziewczyna nie powiedziała innym , dlaczego tak nagle zmieniła zdanie z wyjazdem Chucka. Choć każdy był ciekaw, to nikt jej nie pytał, gdyż wiedzieli, że ona nie chce o tym rozmawiać. W ogóle Alison przez całą drogę mało kiedy się odzywała. Przez całą drogę rozglądała się przez okno i wyglądała jakby się nad czymś zastanawiała.

Oczami Alison.

Nie mogę cały czas o tym myśleć. Teraz muszę się skupić na poszukiwaniu tej rośliny. Od niej zależy bardzo dużo. Ale jednak cały czas przed oczami widzę obraz, który zastałam wchodząc do domu. W tamtym momencie czułam, jakby coś się we mnie zerwało. Jakby pękło mi serce. Wiem, że to głupie, bo wiedziałam przez cały czas, że on kocha ją, ale do tamtej pory miałam jeszcze nadzieje. Nadzieję na to, że jeszcze kiedyś coś może z tego być. Wraz z ich pocałunkiem wszystko w moim sercu runęło. Teraz wiem, że on nigdy nic do mnie nie poczuje. Może to nawet dobrze, że się tak stało. Nie mam już żadnych złudzeń. Może tak będzie lepiej, bo nie będę tak cierpiała. W tym wszystkim żal mi Dina. On kocha Elene. Zrobiłby dla niej wszystko. A teraz wszystko przepadło. Czy mam prawo to przed nim ukrywać? Jeśli nie a byłby w tym wszystkim osobą, która by nie cierpiała to uważam, że tak. Mam prawo.

Z transu wyrwał ją głos jej przyjaciela. Kochała jego barwę. Była taka spokojna i delikatna a zarazem ciepła.

- Boisz się?

Wampirzyca odwróciła się do towarzysza. Siedział on na jednym z 2 łóżek jednoosobowych. Podeszła po czym usiadła obok niego. Spojrzała mu prosto w oczy i odpowiedziała :

- Co masz na myśli ?

Wampir wziął głęboki wdech i zwrócił się do Alison:

- Ali posłuchaj. Nie wiem dlaczego chciałaś, abym ja pojechał zamiast  mojego brata, ale …

Wampirzyca przerwała przyjacielowi :

- Din…..ja

Chłopak nie pozwolił skończyć Alison :

- Poczekaj. Daj mi skończyć. Nie wiem, dlaczego ja tu jestem zamiast niego, ale nie mam zamiaru cię o to pytać. Kiedy będziesz gotowa to, wtedy mi powiesz.

Dziewczyna patrzyła na chłopaka z wdzięcznością. Po chwili Din znów się odezwał :

- Pytając czy się boisz miałem na myśli, czy boisz się, że nie znajdziemy tego po co tu przyjechaliśmy.

Po krótkim zastanowieniu wampirzyca udzieliła odpowiedzi:

-Nawet nie wiesz jak się boję, ale jeśli nie ta roślina to musi być inne wyjście. Nawet jeśli jej nie ma to muszę w to wierzyć, bo to jedynie podtrzymuje mnie na duchu. Dziękuję Din. Za wszystko.

Wampir przytulił przyjaciółkę. Siedzieli tak prze dłuższy czas.

Mystic Falls

Elena siedziała w kuchni przygotowując kolację. Po chwili do dziewczyny dołączyła jej ciotka Judy. Kobieta zauważyła, że z jej siostrzenica coś się dzieje. Była smutna i zamyślona. Nie chciała naruszać jej przestrzeni ani nic z tych rzeczy. Wiedziała, że po śmierci jej siostry i jej męża wiele zmieniło się w życiu Eleny. Nie chciała na nią naciskać, ale musiała spytać :

- Eleno coś się stało ?

Dziewczyna była zamyślona i nie słyszała co mówiła do niej ciotka. Judy spojrzała na nią i powtórzyła jeszcze raz :

- Kochanie coś się dzieje ?

Dopiero teraz do Eleny doszły słowa kobiety. Spojrzała na nią z wymuszonym uśmiechem i odpowiedziała :

- Wszystko w porządku.

Kobieta zaczęła mówić tym swoim spokojnym głosem, który dziewczyna zawsze uwielbiała. Elena pamiętała jak ciocia śpiewała jej kołysanki. Nie chciała, aby robił tego nikt inny oprócz niej. Jej głos działał na nią uspokajająco. Kiedyś przed śmiercią rodziców Elena myślała, że cokolwiek by się stało to jej głos ukoi wszystkie jej rany. Jednej ukoić nie może rany po stracie rodziców.

- Wiem, że po śmierci rodziców było ci ciężko i pewnie nadal ci jest. Nie chce żebyś myślała, że chcę ci zastąpić matkę, bo wiem, że nikt tego nie może zrobić. Ale gdyby coś się działo to powiedziałabyś mi prawda?

-Ale nic się nie dzieje – odpowiedziała Elena, która wyciągała pomidory z lodówki. Po czym podeszła do umywalki, aby je umyć. Następnie wzięła ręcznik kuchenny jednorazowy i zaczęła wycierać każdego pomidora po kolei. Robiąc to spytała się Judy :

- Judy mogę cię o coś zapytać ?

- Jasne.

- Co byś zrobiła gdybyś zakochała się w dwóch mężczyznach jednocześnie i nie wiedziała, którego wybrać?

Ciotka zadławiła się ogórkiem ,którego kroiła i właśnie spróbowała. Kobieta wiedziała, że Elena powinna taką rozmowę przeprowadzić z matką, która nie dożyła tego dnia.

-Zależy, czy obaj czuliby do mnie  to samo co ja do nich. Chwileczkę rozmawiamy o kimś konkretnym?

Elena nie chciała, aby ciotka dowiedziała się o tym, ze kocha Dina i Chucka. Próbowała wyjść z tej sytuacja i powiedziała:

- Rozmawiamy czystko hipotetycznie.

Na twarzy Judy pojawił się piękny uśmiech. Kobieta zaśmiała się przez chwilę cichutko :

- Taa jasne czysto hipotetycznie.

-Więc, gdyby pewna dziewczyna zakochałaby się w dwóch chłopakach, którzy czują do niej to samo. Tylko ta dziewczyna nie wie, którego wybrać, bo na początku jest z tym pierwszym następnie poznaje tego drugiego. Do każdego czuje coś innego. Do pierwszego ma zaufanie i czuje się przy nim bezpiecznie oraz poczuła ulgę po stracie kogoś a przy drugim czuje motylki w brzuchu. Przy tym drugim chłopaku zastanawia się nad swoim życiem i również czuje się bezpiecznie oraz nie musi zamartwiać się nad tym co będzie jutro, ale nie to jest najważniejsze .Ten drugi zmienił się bardzo i to chyba pod wpływem tej miłości. A najgorsze jest to, ze oni są braćmi.

Elena mówiła szybko. Szorowała tego samego pomidora, którego zaczęła wycierać przed swoim wyznaniem przed ciotką.  Nie zauważyła, że opowiedziała Judy prawie wszystko. Jeszcze trochę a powiedziałaby, że są wampirami. Judy spojrzała się na siostrzenicę. Domyśliła się, że to nie chodzi o pewną dziewczynę tylko o Elenę:

- Jesteś pewna, że nadal mówimy czysto hipotetycznie?

Elena spojrzała na ciotkę błagalnie. Kobieta miała odpowiedzieć jej, ale do kuchni wszedł brat dziewczyny. Przysiadł obok siostry i spytał :

- Co na kolację ?

Elena i Judy razem w tym samym momencie powiedziały :

- A panu to nie za wygodnie? Będzie szybciej jak pomożesz.

Carlos wziął do ręki pomidora, którego wytarła Elena i zaczął kroić:

- Tylko, żebyście zaś nie mówiły, że wam nic nie pomagam, bo to właśnie robię.

Elena po kolacji wyszła na spacer do parku. Rozmyślała nad swoim uczuciem do braci. Wczoraj Chuck wysłał jej smsa, że Din jedzie do Kanady a nie on. Przez pół godziny krążyła w kółko po parku. W końcu pomyślała, że skoro Chuck został to może to jest dobry pomysł, aby dowiedzieć się czy jej uczucie do niego są silniejsze niż do jego młodszego brata. Postanowiła pójść do rezydencji Salvatore. Po dwudziestu minutach znalazła się przed domem wampirów. Podeszła do drzwi. Serce waliło jej jak oszalałe. Mogła jeszcze się zawrócić, ale tego nie zrobiła. Podniosła rękę i zapukała trzykrotnie do drzwi. Chuck już dawno tam stał. Wiedział, że musi porozmawiać z Eleną, ale mimo tego bał się. Po chwili namysłu otworzył drzwi, za którymi zobaczył jak zwykle piękną dziewczynę. Elena zapytała:

- Mogę wejść?

Chuck nie odpowiedział tylko otworzył szerzej drzwi na co dziewczyna weszła do środka. Wampir nie czekając na nią poszedł do salonu. Usiadł na kanapie. Elena skierowała się za wampirem tylko, że wolała stać. Między nimi panowała bardzo niezręczna cisza. W końcu Elena zaczęła pierwsza :

- Ostatni raz, gdy tu byłam padło wiele ważnych słów.

- Nie tylko słów- przerwał jej wampir. Dziewczyna zaczerwieniła się. Znów nastała między nimi cisza, którą znów przerwała ona:

- Kocham cię i pomyślałam, że możemy spędzić razem ten czas, gdy wszyscy wyjechali.

- To co ja czuję do ciebie Eleno jest prawdziwe tylko nie jestem pewien czy też to do mnie czujesz, bo kochasz również mojego brata co potwierdzałaś ostatnim razem, gdy się widzieliśmy.

- Ja również nie jestem pewna twoich uczuć, bo nie tylko mnie darzysz nimi. 

Wampir zrobił zdezorientowaną minę. Nie wiedział o co jej chodzi.:

- Nie wiem o co ci chodzi.

 Elena wyjaśniła wampirowi:

- Nie wiesz ? No to ci powiem. Chodzi o Alison.

- Alison ? Poważnie ? Ona i ja jesteśmy jak rodzeństwo. Owszem spędzałem z nią ostatnio wiele czasu, ale to tylko dlatego, ze jej pomagałem. Zrobiłem to dla niej, bo jest dla mnie tak samo ważna jak twój brat dla ciebie.

- I jesteś pewien, że ona czuje to samo do ciebie ?

To już nie była zwykła rozmowa. Atmosfera między nimi była coraz bardziej napięta. Elena nie chciała się kłócić z Chuckiem, więc opanowała się i zapytała spokojnym głosem:

- Nie zastanawiałeś się dlaczego pojechał do Kanady Din a nie ty? Dlaczego zmieniła decyzję po tym jak zobaczyła nas razem? Gdyby nic do ciebie nie czuła to nie byłoby cię teraz tutaj.

Chuck zastanawiał się dlaczego jego przyjaciółka tak prędko zmieniła decyzję, ale nic mu wcześniej nie przychodziło do głowy. W tym momencie przypomniało mu się wyznanie Alison podczas jej śmierci a następnie jak wyśmiała całe to zdarzenie. Wampir pochylił się do przodu i skrył swoją twarz w dłoniach po czym wyszeptał :

- O mój boże ….

Elena wpatrywała się w niego. Wampir wstał i podszedł do niej. Spojrzał jej prosto w oczy i powiedział:

-Nie kocham nikogo innego niż ciebie Eleno. A z tym spędzaniem razem czasu to świetny pomysł. Co powiesz, żebyśmy zaczęli od zaraz ?

-  A masz jakąś propozycję?

- Jeśli lubisz oglądać stare zdjęcia to tak mam.

Usiedli razem na kanapie. Chuck wyciągnął wcześniej album ze starymi zdjęciami jego rodziny. Dziewczyna przybliżyła się do wampira. Następnie on ją przytulił i zaczęli oglądać fotografie.